Melan Məhər Karma

Hər zaman insanları fikirləşmişəm
Artıq bitdi...
Onların yaxşılığını
Yoruldum...
İnsanlar daima öz mənafeləri uğruna yaşadıqları dünyanı məhv eləyiblər
Amma bir gün anladım ki həyat çox zalımdır
Onlar buna dəymir
Biz həmişə tanrını günahlandırmışıq
Nələr hiss etdiyimi anlaya bilməyəcəksən heç vaxt
Ancaq o bizdən üz döndərib
Müharibə yaxşı bir şey deyil
Boğazına bıçaq dirəyənə sülhdən danışa bilmərsən
Və indi-indi anlayırıq ki, əsl səbəbkarlar həmişə biz olmuşuq

Söndürüb hər gecə bu dünyanı yan keçək
Düşünmədən saat neçə, içindən necə keçirsə
Sadəcə ömrümün yaşın içirsən
Dolaşıq ayağım eyni daşa keçir sərt

Hər gecə bu dünyanı yan keçək
Düşünmədən saat neçə, içindən necə keçirsə
Sadəcə ömrümün yaşın içirsən
Dolaşıq ayağım eyni daşa keçir sərt

Karma...
Qarışıq düşüncələrdən qaç qurtul, qalma yanımda
Onsuz da həyatım bir otaqdır
Ağzına qədər kədər dolub yer qalmır
Daha şeirlər yarımçıqdır, yox ardı
Yazmaqdan mürəkkəb qurtarıb, dərd qurtarmır
Buz tutub körpələrin yanağı qızarmır
Onlara tuşlanan mərmini mən tutardım, olsaydım tanrı
Qəlbi yaralı belə yaşamaq olmaz
Durur tanrı aralı, çəkmir başıma sığal
Deyir: Yaşamaq sınaq, amma daş olsa sınar
Belimə aldığım yükü mənlə daşısan olar mı?

Ja Ja
Əlində nə varsa gedir, bir sevgi qalır dünyaya
Məni mən edən bir evdir başıma tac