Tunay Bozyiğit Sana Geldim

Sana geldim, sona
Sende yeryüzüdür gövde bulan
Ey suların sonsuzluğu
Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına
Fırtınalar yorgunu yüreğim sana
Bütün sabahlarım sesinde ağarsın
Keder tırmanmasın yüzüme bir daha sarmaşık gibi
Öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma
Biliyorum, yüreğin durgun sudur dindiğim
Korku kıyılarımı sildiğim

Sana geldim
Sustum ve yumdum
İki damla ateş düşürdün gözlerime
Al, üslandür korsan bedenimi
Gece kanat çırpsın parmaklarında
Birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın
Birleşsin yağmur soyunuğu ellerimiz
Bırak, öpüşlerim ağzını kapatsın
Uzun uzadıya susarak kalalım birbirimizde
Sabaha söyleyecek söz bırakmayalım
Köpekler gibi havlayan acılarımız sussun
Sevda çözmesin kendini bizden
Sularca gülüşelim
Yüreğin alıkoysun gitmelerimi

Sona geldim, sana