Araz Imanov, Rəşad Həşimov, Teymur Süleymanbəyli Sən Yox, Mən İdim

Sən getdin... Mən pəncərədən durub sənə baxırdım
Səni hələ görə-görə səninçün darıxırdım
Öpüşünün yeri hələ istiydi dodağımda
Mənsə sənsiz darıxırdım pəncərə qabağında

Sən döngəni burulanda ürəyim lap sıxıldı
Elə bildim, bircə anda pəncərədən yıxıldım

Yox, mən ki öz yerimdəydim, o yıxılan nəydi bəs?
Bu ömürdən birdəfəlik o yox olan nəydi bəs?
O yox olan ömrümüzün bu günü, saatıydı
Bu günün rəngi, qoxusu, bu günün öz dadıydı

Sən gedirdin təzə-təzə görüşlər ümidində
Mən bilirdim həmişəlik ayrılırıq bu gündən

Mən bilirdim; bu gün axşam məni səfər gözləyir
Başı üstdə ulduz yanan bir yad şəhər gözləyir
Ömrün təzə səhifəsi açılırdı qabaqda
Amma sənə bircə sətir yer yoxdu o varaqda...

Sən mənimçün daha ötmüş, bitmiş bir dünən idin
Sən gedirdin… Bilmirdin heç, gedən sən yox, mən idim

Sən mənimçün daha ötmüş, bitmiş bir dünən idin
Sən gedirdin… Bilmirdin heç, gedən sən yox, mən idim
Sən gedirdin… Bilmirdin heç, gedən sən yox, mən idim